ကမာၻက မေက်ေသးဘူး

သမိုင္းကိုမေက်ခဲ႔ဘူး
ပထဝီကိုမေက်ခဲ႔ဘူး
ခုထိ
အစာအိမ္ဟာ ဆာေလာင္မႈကိုမေက်သလိုမ်ဳိး
ခင္ဗ်ားေျပာၾကည့္
လြတ္လပ္ေရးကို အရယူခဲ႔သူရဲ႕ နာမည္တစ္လံုး
ဒီမိုကေရစီကို အသက္သြင္းခဲ႔သူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္း
ပထမကမာၻစစ္ကို မေက်ခဲ႔ဘူး
ဒုတိယကမာၻစစ္ကို မေက်ခဲ႔ဘူး
ခုထိ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
ဂ်ဳိးျဖဴငွက္နဲ႔ သံလြင္ခက္ကို မေက်သလိုမ်ဳိး
ခု ေအးခ်မ္းသာယာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ဆိုတာေတြအတြက္
က်ဳပ္တို႔တေတြ ဆာေလာင္ေတာင္းတ ေနတာဟာ
ဘယ္လိုအရာေတြလဲ
စစ္ပြဲေတြဟာ ကမာၻနဲ႔ခ်ီၿပီး
ပထမလည္း ရခဲ႔ဖူးၿပီ
ဒုတိယလည္း ဆြတ္ခူးခဲ႔ဖူးၿပီ
ေျပာ . . . ေျပာပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
ႏွစ္သိမ္႔ဆုေလာက္မွ မခ်ိတ္ႏိုင္တဲ႔ ရလာဒ္တစ္ခုလား
လက္နက္ေတြဆိုတာ
ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ေနၿပီလား
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
မျပည့္ေသးတဲ႔ဆုေတာင္းေတြမွာ
ကေလးငယ္ေတြက အစ
သမိုင္းကို မသိၾကေတာ႔ဘူး
ပထဝီကို မသိၾကေတာ႔ဘူး
ကမာၻကလည္း ဒီေန႔ထိ မေက်ႏိုင္ၾကေသးဘူး။

ညီမင္းေဝ

အလွမ်းသင့်ရှိုက်သံသဲ့သဲ့

ကော်ဖီခွက် ဖြူဖြူလေးမှာ

သူ့လက်ချောင်းလေးတွေ ပြန်ရှာမတွေ့တော့ဘူး

သူ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေ ပြန်မရတော့ဘူး

ရှည်ရှည်လာတဲ့ ဆံပင်တွေကို ရန်ထောင်ဖို့

သူ့မျက်စောင်းလှလှလေးလည်း မရှိတော့ဘူး

သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလျလျလေးလည်း မတွေ့တော့ဘူး

ပြန်လည်တမ်းတခွင့်ဟာ

တစ်စစီစုတ်ဖြဲလွှင့်ပစ်ခဲ့တဲ့ အမှတ်တရတွေနဲ့

နှုတ်ခမ်းကို ဖိဖိကိုက်ရင်း နာကျင်လို့ပေါ့

ဘုရားမုဒ်ဦးက ဇွန်ပန်းရောင်းနေကျ ကလေးမလေး

ဘုရားရင်ပြင်တော်ပေါ်မှာ ထင်ကျန်နေတဲ့ အရိပ်များ

ကိုယ့်လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ကြည့်ရင်း

ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် မျက်ဝန်းတွေနဲ့

ကောင်းကင်ကြီးကို ဝန်ချတောင်းပန်လိုက်တော့

အတူတူ အစာကျွေးနေကျ ခိုလေးတွေလည်း

ဝရုန်းသုန်းကား ထပျံသွားကြ

မျက်တောင်တဖျတ်အခတ် ရနံ့တစ်ခုအရှိုက်မှာ

သွေးမထွက်တဲ့ ဒဏ်ရာတွေ ဗရပွနဲ့

ည ည

အ သက် ရှု မ ရ အောင် လွမ်း မိ တယ်။

ညီမင်းဝေ

1 Feb 2013

11 : 11 AM