အလွမ်းသင့်ရှိုက်သံသဲ့သဲ့

ကော်ဖီခွက် ဖြူဖြူလေးမှာ

သူ့လက်ချောင်းလေးတွေ ပြန်ရှာမတွေ့တော့ဘူး

သူ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေ ပြန်မရတော့ဘူး

ရှည်ရှည်လာတဲ့ ဆံပင်တွေကို ရန်ထောင်ဖို့

သူ့မျက်စောင်းလှလှလေးလည်း မရှိတော့ဘူး

သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလျလျလေးလည်း မတွေ့တော့ဘူး

ပြန်လည်တမ်းတခွင့်ဟာ

တစ်စစီစုတ်ဖြဲလွှင့်ပစ်ခဲ့တဲ့ အမှတ်တရတွေနဲ့

နှုတ်ခမ်းကို ဖိဖိကိုက်ရင်း နာကျင်လို့ပေါ့

ဘုရားမုဒ်ဦးက ဇွန်ပန်းရောင်းနေကျ ကလေးမလေး

ဘုရားရင်ပြင်တော်ပေါ်မှာ ထင်ကျန်နေတဲ့ အရိပ်များ

ကိုယ့်လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ကြည့်ရင်း

ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် မျက်ဝန်းတွေနဲ့

ကောင်းကင်ကြီးကို ဝန်ချတောင်းပန်လိုက်တော့

အတူတူ အစာကျွေးနေကျ ခိုလေးတွေလည်း

ဝရုန်းသုန်းကား ထပျံသွားကြ

မျက်တောင်တဖျတ်အခတ် ရနံ့တစ်ခုအရှိုက်မှာ

သွေးမထွက်တဲ့ ဒဏ်ရာတွေ ဗရပွနဲ့

ည ည

အ သက် ရှု မ ရ အောင် လွမ်း မိ တယ်။

ညီမင်းဝေ

1 Feb 2013

11 : 11 AM