လူလုပ်ရင် လူဖြစ်သတဲ့
လူဟာ လူနဲ့တွေ့ဆုံကြ
လူကလူလို ဖြစ်ဖို့လိုအပ်တော့
အခါကြီးရက်ကြီးထဲ
လူမွှေးက လူမှာလာမပြောင်ဘူး
တစ်ဖက်လက်မှာ ဆူးတဲ့ညှောင့်က
တစ်ဖက်ရင်ထဲထိ မနာကျင်တတ်သေးဘူး
တစ်ဖက်အကျပ်အတည်းတွေကို
တစ်ဖက်ဘောင်ထဲခပ်ပြီးမျက်နှာလွှဲနေတော့
နေမှုထိုင်မှုဟာ ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လာ
ဒီလိုပါပဲ
အဲဒီအတိုင်းပါပဲလို့ ပြောပြောပြီး
တစ်ဖက်ကလျော့လျော့လာတဲ့ ကြိုးစလေးကို
တစ်ဖက်ကဖမ်းဆုပ် ဆွဲကိုင် ပေးမထားနိုင်ဘူးဆိုမှတော့
အားလုံးချောက်ထဲကျရုံပေါ့
တံတိုင်းတွေကို ရုတ်တရက်ထဆောက်ကြတော့
တဖြည်းဖြည်းနဲ့
အပြုံးပန်းလေးလည်း သွေ့ခြောက်ကြွေလွင့်သွားရတာပါပဲ
တဖက်နဲ့ တစ်ဖက်
နံရံလေး တစ်ချပ်ခြားတာ
ယုံကြည်မှုလေး တစ်ချက်လွဲတာ
လျှောက်နေတဲ့လမ်း တစ်ချက်လေးကွဲတာနဲ့တော့
ကိုင်ထားခဲ့ဖူးတဲ့လက်တွေ ဖြုတ်မပစ်သင့်ဘူး
လူဟာလူနဲ့ ဆက်ဆံကြရတဲ့ အခါကြီးရက်ကြီးမှာ
လူဟာလူမွှေးတော့ ပြောင်နေသင့်တယ်။
ညီမင်းဝေ
24.2.2013
No comments:
Post a Comment