ဘဝရဲ ႔ၿပီးျပည့္စံုျခင္း အမွန္တရားမွာ
သားတို႔ လက္ေတြ
ခုခ်ိန္ထိ မဆံုျဖစ္ၾကဘူး။
အလင္းသစ္ေတြ
အေမွာင္ထဲက ေမြးဖြားလာၾကတာေတာင္
စားပြဲဝိုင္းေလးဆီက ရယ္သံေတြဟာ
ဖ်ားနာေနတဲ႔ ဝါက်ေတြလို
ျဖစ္တည္လာမႈ က
ေလာဘနဲ႔ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနတဲ႔ အပင္လို
ဘယ္သံစဥ္ေတြက ၿငႇိမ္းသတ္ေပးႏုိင္မွာလဲ။
သစ္ရြက္ေလးေတြ
ေလညင္းနဲ႔အတူ ေတးဆိုၾကရင္
ပိေတာက္ပင္ အရိပ္ေလးဆီက အေအးဓါတ္ကို
သတိရမိတယ္။
တန္ဖိုးကို ေစ်းႏႈန္းမကပ္ရံုေလးပါပဲ
ကိုယ္႔ဘဝကို ေရာင္းတန္းဝင္ဖို႔
ေအာင့္ေအာင့္ၿပီး အသက္ရႈရတာလဲ ေမာလွၿပီ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ
ေျမျပင္နဲ႔အတူ ပြတ္တိုက္ေဆာ႔ကစားၾကရင္
ဒိုးျပားေလးေတြဆီက လြတ္လပ္မႈကို
တမ္းတမိျပန္တယ္။
ေႏြးေထြးမႈဆိုတာ
ခြဲခြာျခင္းေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔
ေလာင္ကၽြမ္းၿပီးမွ ရတဲ႔အရာမ်ဳိး
ေမေမ႔ပါးေလးေတြ
ေဖေဖ႔အၾကင္နာေတြနဲ႔ ႏူးညံ့သြား
ေဖ႔ေဖ႔လက္ဖ်ားေလးေတြ
ေမ႔ေမ႔ေမတၱာေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးသြား
အခ်ိန္ေတြက လႈိက္စားေနဆဲမို႔
ဘဝေတြကို ေနာက္ခ်န္ထားခဲ႔ေပမယ့္
ညီမေလး ဖုန္းသံထဲက
မိသားစုဆိုတာကို
သားေလ
အခု လြမ္းလြန္းလို႔ပါ ေမေမ။
ညီမင္းေဝ
No comments:
Post a Comment